Szmaragdy to odmiana krzemianu berylu (Be) i glinu (Al). Wzór chemiczny szmaragdu przedstawia się następująco: to Al2Be3[Si6O18]. Nazwa pochodzi z języka greckiego (smaragdos) i łacińskiego (smaragdus) – zielony. Zielona barwa szmaragdu wywoływana jest domieszką chromu, wanadu oraz żelaza dwuwartościowego i trójwartościowego.
Właściwości fizyczne
- Układ krystalograficzny: heksagonalny
- Twardość: 7,5-8
- Łupliwość: niedoskonała , równolegle do ściany podstawy i ścian słupa
- Rysa: biała
- Przełam: nierówny, najczęściej muszlowy
- Gęstość: 2.6-2,8 g/cm3
- Dwójłomność: 0,004-0,008
- Współczynnik załamania światła: 1,565-1,602
- Dyspersja: 0,014 (słaba)
- Pleochroizm: wyraźny – od zielonego i niebieskozielonego do żółtozielonego
- Fluorescencja: zwykle brak
Spotykane są powszechnie szmaragdy syntetyczne. Szmaragdy naturalne są poprawiane przez powszechnie stosowane olejenie.